به گزارش سرویس حسینیه «خبرنامه دانشجویان ایران»؛ همزمان با فرارسیدن ایام شهادت سرور و سالار شهیدان اباعبدالله الحسین(ع) و همچنین روزهای تاسوعا و عاشورای حسینی، خبرنامه دانشجویان ایران با حضور در مسجد جلیلی، محل حضور و تجمع دانشجویان تشکیلاتی و انقلابی که در چندسال اخیر در همسایگی این مسجد تاریخی و سیاسی، در اتحادیهها و ستادهای مرکزی خود سکنی گزیدهاند و از ظرفیت و فضای معنوی این مسجد برای انجام فرایض دینی مذهبی و همچنین مناسبتهای متعدد بهرهمند میشوند، به مصاحبه پرداخته که دراین گزارش ضمن مرور و نگاهی اجمالی به تاریخچه و اهمیت این مکان معنویسیاسی به مسئله و موضوع پیام عاشورا از منظر دانشجویان و عزاداران خواهیم پرداخت.
تاریخچه سیاسی مذهبی مسجد جلیلی تهران
مقارن با شروع نهضت امام(ره) در سال 42 خروش مردم در اعتراض به بازداشت امام خمینی(ره) در وقایع 15 خرداد و تبعید وی، مسجد جلیلی پای به عرصه فعالیت گذاشت و شرایط سیاسی موجود زمینه کافی برای ایجاد حرکت و فعالیت سیاسی در مسجد را مهیا کرد. توزیع اعلامیههای امام، بیان نظرات ایشان و حمایت قاطعانه از رهبری امام در صدر کارهای مسجد قرار گرفت و طیفی از فعالیتهای آنها را شامل شد. این وجه از فعالیت مسجد، انگیزه بسیاری از کسانی بود که در آن شرکت میکردند و در واقع هدف اصلی آنان برای حضور و مشارکت در مسجد بود.
مسجد جلیلی یکی از مساجد سیاسی تهران بود و سیاسی شدن مسجد نیز مرهون تفکر و عملکرد سیاسی آیتالله مهدوی کنی بود و از هنگام تصدی امامت این مسجد تلاش کرد آنجا را از حالت سکون و رکودی که سایر مساجد به آن مبتلا بودند، خارج سازد و این عامل مهمی در جذب مردم به مسجد بود. کارهای سیاسی زیر پوشش کارهای فرهنگی و اجتماعی صورت میگرفت و از نظر تبلیغی رساله امام تدریس میشد. در واقع این مسجد یکی از اولین پایگاههایی بود که مبارزه با شاه را آغاز کرد. گفتن از امام و یاد او که در غربت میزیست عامل جذب بسیاری از افراد به این مسجد شد.
مسجد جلیلی در سالهای اخیر به دلیل نزدیکی به اتحادیه های دانشجویی و فعالین تشکلهای دانشجویی هرساله در ایام محرم مورد استقبال تعداد زیادی از دانشجویان تشکلی است که حال و هوای متفاوتی به عزاداری حسینی در این مسجد میدهد از این رو «خبرنامه دانشجویان ایران» با محوریت «پیام عاشورا» از منظر عزاداران حسینی با حضور در مسجد جلیلی گزارشی تهیه کرده است که در ادامه میبینید:
گزارش از آیاز سپهری و محمد جهاد